Dijital Bankalar Yönetmelik Taslağının Servis Modeli Bankacılığı (BaaS) Yönüyle Değerlendirilmesi

Dr. Ali Tolga Erendaç

A. Giriş

Dijital Bankaların Faaliyet Esasları ile Servis Modeli Bankacılığı Hakkında Yönetmelik (“Yönetmelik”) Taslağı BDDK tarafından görüşe açılmıştır[i]. Yönetmeliğin 1/1/2022 tarihinde yürürlüğe girmesi öngörülmüştür. Yönetmelikte dijital bankalar ile birlikte servis modeli bankacılığı hakkında düzenleme yapılmıştır. Yönetmeliğin dijital bankalar yönüyle değerlendirilmesi 25/08/2021 tarihli önceki bilgilendirme notumuzda ele yapılmıştır.  Bu bilgilendirme notunda taslak yönetmeliğin servis modeli bankacılığına ilişkin düzenlemelerinin genel bir değerlendirmesi yapılacaktır.

B. Değerlendirme

1. Genel Olarak

Öncelikle uluslararası uygulamada da kullanılan “servis modeli bankacılığı (banking as a service-BaaS)” ile “açık bankacılık (open banking)” kavramları arasındaki farkları açıklamakla başlamak yerinde olacaktır.

 Servis modeli bankacılığı (BaaS), bir bankanın kendi alt yapısını üçüncü kişilere kullandırarak, bu kişilerin kendi müşterileri tarafından bankacılık işlemleri yapabilmesini sağlamasıdır. Taslak yönetmelikte servis modeli bankacılığı sunan bankalar servis bankası (BaaS Provider) ve üçüncü kişiler de “arayüz geliştirici” olarak anılmıştır. Banka alt yapısını kullanmasına imkan veren ortam ise API (application programming interface) olarak anılmaktadır. Uluslararası uygulamada genelde e-ticaret, perakende gibi alanlarda faaliyet gösteren şirketler, bankanın alt yapısını kullanarak kendi müşterilerine ödeme hizmetleri, fon toplama veya müşteriyi fonlama gibi hizmetler sunmak için servis modeli bankacılığı hizmeti almaktadır.

Açık bankacılık (open banking) ise farklıdır. Açık bankacılık kavramı bankanın kendi müşterisinin talebi üzerine müşterisinin bilgilerini üçüncü şirketler ile sürekli olarak paylaşmasını ifade eder. Bu şirketler müşterisinin birden çok bankadaki verisini kullanarak kendi müşterisine hizmet sunan şirketlerdir. Mesela tüm bankalardaki hesap hareketlerinin derlendiği tek bir ekstre üretme hizmeti gibi. Açık bankacılıkta şirket bankanın alt yapısını kullanmaz sadece müşteri verisine ulaşmak için yine API’ler aracılığıyle banka ile ilişki kurar.

Servis modeli bankacılığı taslak yönetmelikte daha detaylı düzenlenmişken, açık bankacılık Bankaların Bilgi Sistemleri ve Elektronik Bankacılık Hizmetleri Hakkında Yönetmelik[ii] m. 41’de çok sınırlı yönüyle ele alınmıştır. Söz konusu Yönetmelikte açık bankacılık servislerinin kullanılması sırasında, müşteri veya müşteri adına hareket eden taraf ile banka arasındaki iletişimin uçtan uca güvenli iletişim şeklinde olması yönüyle ve belli şartlarla müşteri kimlik doğrulamasının tek bileşen ile yapılabileceği yönüyle ele alınmıştır. Açık bankacılık servisleri aracılığıyla sunulabilecek hizmetler ve bu hizmetlere ilişkin usul ve esasları belirleme yetkisi Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulu’na aittir. Buna ilişkin bir düzenleme henüz yapılmamıştır. Açık bankacılık ile ilgili yapılması gereken düzenleme, müşterinin talep etmesi halinde bankaların verilerini açık bankacılık yoluyla müşterinin belirlediği üçüncü kişiler ile paylaşmakla yükümlü olmasıdır.

2. Servis Modeli Bankacılığı (BaaS) Hizmeti Sunabilecekler

Taslak yönetmelikte servis modeli bankacılığı, dijital bankalar ile beraber düzenlenen bir konudur. Bankacılık Kanunu[iii] (BaK) m. 3/f. 1’de bankanın tanımı yapılmıştır. Bunlar mevduat bankaları, katılım bankaları, yatırım ve kalkınma bankalarıdır. Dijital banka, BaK’ya göre kuruluş ve faaliyet iznine tabi yeni bir banka türü olarak karşımıza çıkmaktadır. Servis modeli bankacılığı sunan banka ise “servis bankası” olarak anılmaktadır ama dijital banka gibi bir banka türü değildir.

Dijital banka için kuruluş ve faaliyet izni alınması gerekmektedir. Servis bankası ise servis modeli bankacılığı faaliyetinde bulunan herhangi banka olabilir. Taslak Yönetmelik m. 15/ f. 8’de “bankaların servis modeli bankacılığı” sunmasından bahsedildiği için mevduat bankaları, katılım bankaları, yatırım ve kalkınma bankaları ile Taslak Yönetmelikle getirilen dijital bankalar servis modeli bankacılığı hizmeti sunabilir. 

Yalnız her banka faaliyette bulanabildiği alanlar ile sınırlı olarak servis modeli bankacılığı hizmeti verebilir. Mesela yatırım bankaları mevduat toplama konusunda servis modeli bankacılığı hizmeti sunamaz.  Burada istisnai bir durum dijital bankalar için getirilmiştir. Dijital bankalar sadece tüketiciler ile KOBİ’lere yönelik bankacılık hizmetleri sunabilmektedir. Ancak arayüz geliştiricisi KOBİ boyutundan büyük olsa bile dijital banka bu şirkete servis modeli bankacılığı hizmeti sunabilecektir (Yönetmelik m. 5/f. 2). Arayüz geliştiricisinin müşterilerinin tüketici veya KOBİ olması yönünde bir kural ise getirilmemiştir.

Bankaların servis modeli bankacılığı sunması için ayrıca faaliyet genişleme izni almasına gerek olmadığı da düzenlenmiştir (Yönetmelik m. 15/ f. 8). Yalnız arayüz geliştirici ile sözleşme imzalamadan önce bankanın Kurum’a bildirim yapması gerekecektir (Yönetmelik m. 15/ f.  8. Son cümle).

Ödeme kuruluşları, elektronik para kuruluşları, finansman şirketleri ile tasarruf finansman şirketlerinin kendi faaliyet alanları ile ilgili arayüz geliştiricilerine hizmet sunup sunamayacağı akla gelebilir. Taslak Yönetmelik m. 15/ f. 8’de sadece bankalardan bahsedildiği için bu şirketlerin servis modeli şeklinde bir hizmet sunması mümkün değildir. Ancak Taslak Yönetmelik kapsamında dijital banka faaliyet izni almaları halinde servis modeli bankacılığı hizmeti sunmaları mümkündür.

3. Arayüz Geliştiricisi Olabilecekler ve Faaliyetleri

Yönetmelik m. 3/ f. 1/b. c’de yapılan tanımda arayüz geliştiricilerinin “…finansal teknoloji şirketi veya diğer işletme” olabileceği belirtilmiştir. Hukukumuzda “finansal teknoloji şirketi” şeklinde tanımlanmış bir şirket türü bulunmamaktadır. “İşletme” de hukuken bir malvarlığı bütününü ifade ettiğinden, tüzel kişiliği yoktur. Burada kastedilenin uluslararası uygulamada “fintech”ler olarak bilinen şirketlerdir. Türk Ticaret Kanunu’nda ultra vires kuralı kaldırılmış olduğunda ticaret şirketlerinin finansal teknoloji ile ilgili alanlarda faaliyet göstermesi mümkündür. Dolayısıyla bu tanımdan anlaşılması gerekenin arayüz geliştiricinin bir ticaret şirketi olması gerektiğidir. Bu kapsamda tanımdaki “finansal teknoloji şirketlerini ve diğer işletmeleri” ifadelerinin çıkarılarak sadece “ticaret şirketini” ifadesine yer verilmesi yeterli olacaktır.

Banka ile servis modeli bankacılığı sözleşmesi yapan arayüz geliştiricinin bu sözleşme kapsamında banka alt yapısını kullanarak kendi müşterilerine hangi hizmetleri sunabileceği konusunda Taslak düzenlemede bir açıklık yer almamaktadır. İlk akla gelen soru mesela arayüz geliştiricinin müşterilerine kendi bilançosundan kredi kullandırıp kullandıramayacağıdır? Uluslararası uygulamada fintech’lerin “fintech balance sheet lending” metoduyla müşterilerine finansman sağlayabildikleri örnekler vardır[iv].

Taslak Yönetmelikte arayüz geliştiricilerin iki tipinden bahsedildiği görülmektedir. Faaliyet izni almış arayüz geliştiriciler ile faaliyet izni almamış arayüz geliştiriciler. 

Yönetmelik m. 15/ f. 1’e göre arayüz geliştiricilerinin, gereken izinleri almaksızın ticaret unvanlarında, her türlü belge, ilân ve reklamlarında veya kamuoyuna yaptıkları açıklamalarda banka ya da ödeme kuruluşu ve elektronik para kuruluşu gibi ödeme hizmeti sağlayıcısı adlarını ya da banka/ödeme hizmeti sağlayıcısı gibi faaliyet gösterdiklerini ya da banka/ödeme hizmeti sağlayıcısı gibi mevduat, katılım fonu ya da fon topladıkları izlenimini uyandıracak söz ve deyimleri kullanamazlar. Hukukumuzda mevduat toplamak, ödeme hizmetleri sunmak, kredi vermek gibi faaliyetler BDDK iznine tabi faaliyetlerdir. Yukarıdaki düzenlemelerden anlaşılan arayüz geliştiricilerinin faaliyet izni almadan BaK m. 4’ de sayılan ve izne tabi faaliyetlerde bulanamayacak olduklarıdır. Faaliyet izni alması halinde ise arayüz geliştiricileri kendi müşterilerine bir banka gibi hizmet sunabilir ve dolayısıyla kredi de verebilir.

Faaliyet izni almamış arayüz geliştiricilere ilişkin düzenleme Yönetmelik m. 15/ f. 7/b. a’da yer almaktadır. Buna göre arayüz geliştiricinin faaliyet izni almamış olduğunu müşteri ile yapacağı sözleşmede müşterisine bildirmesi gerekmektedir. Ancak arayüz geliştirici faaliyet izni olmadan müşterisine ne gibi bir hizmet verebilecektir bu durum tereddüde neden olmaktadır.

Yukarıda hükümler değerlendirildiğinde taslak yönetmelikte arayüz geliştiricileri tarafından müşterilerine verilecek hizmetlere bakımından ilave düzenleme yapılması gerektiği görülmektedir. Arayüz geliştiricilerinin faaliyet izni alması için gereken şartların ne olduğu, faaliyet izni alınmasının usul ve esasları, arayüz geliştiricilerinin müşterilerine faaliyet iznini kapsamında verebileceği hizmetler ile faaliyet izni almadan verebileceği hizmetlerin neler olduğu konularında düzenlenme yapılması gerekmektedir.

4. Servis Modeli Bankacılığı (BaaS) Kapsamında Kurulan Hukuki İlişkiler

4.1. Servis Bankası ile Arayüz Geliştirici Arasındaki İlişki

Servis modeli bankacılığı bankanın faaliyet konusu olup, ara yüz geliştiricilere sunduğu bir hizmettir. Banka ile arayüz geliştirici arasında bir servis modeli bankacılığı sözleşmesi yapılması gerekmektedir (Yönetmelik m. 15/ f. 7). Servis modeli bankacılığı sözleşmesinin BaK m. 76/f. 2’e göre yazılı yapılması gerekir. Sözleşmenin mesafeli şekilde kurulması da mümkündür. Bu durumda yazılılık şartı, kullanılan uzaktan iletişim aracına uygun olarak yerine getirilir. Bu sözleşme BHS’nin içinde yer alabileceği gibi ayrı bir sözleşme olarak da kurgulanabilir.  

Servis modeli bankacılığı sözleşmesinde banka, alt yapısını kullandırmayı yüklenirken; arayüz geliştirici karşılığında bir bedel ödemeyi yüklenir. Dolayısıyla sözleşmenin hukuki niteliğinin tarafların edimlerine göre kira sözleşmesi mi, yoksa hizmet sözleşmesi mi, eser sözleşmesi mi veya vekalet sözleşmesi mi olduğu ya da sözleşmenin karma sözleşme mi olduğu veyahut sui generis bir sözleşme niteliğinde mi olduğu, sözleşmeye uygulanacak hükümlerin belirlenmesi bakımından ayrıca değerlendirilmesi gereken bir husustur.  Yönetmelik m. 15/ f. 5’de bankanın hizmet veren olduğu belirtilerek, bu sözleşmenin Bankaların Destek Hizmeti Almalarına İlişkin Yönetmelik[v] kapsamında banka açısından hizmet alımı olarak değerlendirilemeyeceği düzenlenmiştir. Bankanın alt yapısını kullandırma borcu bakımından bankanın hizmet alan taraf olmadığı doğrudur ancak bu Yönetmelikte banka hizmet veren olarak değerlendirildiği için sözleşmeyi hizmet sözleşmesi olarak değerlendirilemez.

Servis bankası ile arayüz geliştirici arasındaki ilişkiyle ilgili olarak bir diğer kural Yönetmelik m. 15/ f. 9 ile düzenlenmiştir. Buna göre servis bankası, hizmet verdiği tüm arayüz geliştiricilerin listesi ve hangi bankacılık hizmetlerini kullandırdığını gösterecek şekilde, verdiği hizmetlerin kapsamı hakkında internet sitesi üzerinden bilgi vermekle ve arayüz geliştiriciler ile imzaladığı her hizmet sözleşmesinin bir örneğini imza tarihini müteakip bir hafta içinde Kurum’a göndermekle yükümlüdür.

Servis bankası ile arayüz geliştirici arasındaki ilişkiyle ilgili Taslak Yönetmelikteki hükümler bu ilişkiyi düzenlemek bakımından yeterli gözükmemektedir. Tarafların asli ve yan edimleri, sözleşmesi içeriğinde asgari olması gerekenler gibi konularda daha detaylı düzenleme yapılması ihtiyacı gözükmektedir.

4.2. Arayüz Geliştirici ile Müşteri Arasındaki İlişki

Arayüz geliştirici bankanın altyapısını kullanarak kendi müşterilerine hizmet vereceği için arayüz geliştirici ile müşterisi arasında ayrıca bir sözleşme yapılması gerekmektedir.

Bu ilişkiye yönelik bazı hükümler taslak Yönetmelik m. 15/ f. 7’de yer almaktadır. Her ne kadar bu fıkranın ilk cümlesinde banka ile arayüz geliştirici arasındaki servis modeli sözleşmesinde yer alması gereken hususların düzenlendiği belirtilse de takip eden a, b, c bentlerinde arayüz geliştirici ile müşterisi arasındaki sözleşmeye ilişkin kurallar düzenlenmiştir. Bu düzenlemeler de arayüz geliştiricisinin müşterisini bilgilendirmesine yönelik düzenlemelerdir.

Bunun dışında Taslak düzenlenmede bu ilişkiye yönelik bir düzenleme yer almamaktadır. Oysa bu ilişki açısından önemli olan banka ve müşterisi arasındaki ilişkileri düzenleyen mevzuat hükümlerinin -mesela Bankalarca Tı̇carı̇ Müşterı̇lerden Alınabı̇lecek Ücretlere İlı̇şkı̇n Usul ve Esaslar Hakkında Teblı̇ğ[vi] ile Finansal Tüketicilerden Alınacak Ücretlere İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında (2020/ sayılı) Tebliğ[vii]– arayüz geliştirici ile müşterisi arasındaki sözleşme ilişkisine uygulanıp uygulanmayacağıdır. Arayüz geliştiricilerden hizmet alan müşteriler bakımından bu düzenlemelere uyulmaması sonucunu doğuran uygulamalar ile karşılaşılmasını engellemek amacıyla Taslak Yönetmelikte bu yönde bir düzenleme yapılması yerinde olacaktır.

4.3. Müşteri ile Servis Bankası Arasındaki İlişki

Servis modeli bankacılığı hizmeti alınması halinde banka ile arayüz geliştiricisinin müşterisi arasında bir sözleşme ilişkisi kurulup kurulmayacağına ilişkin olarak Taslak Yönetmelikte şu hükümler bulunmaktadır.

• Yönetmelik m. 15/ f. 2’e göre bankanın aynı zamanda arayüz geliştiricinin müşterisine bankacılık hizmetleri sunacak ise banka ile müşteri arasında bankacılık hizmetleri sözleşmesi (BHS) yapılmalıdır.

• Yönetmelik m. 15/ f. 5’de servis modeli bankacılığının Bankaların Destek Hizmeti Almalarına İlişkin Yönetmeliği[viii] kapsamında banka açısından hizmet alımı olarak değerlendirilemeyeceğinin düzenlenmiştir. Bunun sebebi, banka ile arayüz geliştiricisinin müşterisi arasında BHS yapılacak olmasıdır. 

• Yönetmelik m. 15/f. 6’da banka ile arayüz geliştirici arasındaki servis modeli sözleşmesi kapsamında bankanın müşteri bilgilerini arayüz geliştirici ile paylaşması halinde Sır Niteliğindeki Bilgilerin Paylaşılması Hakkında Yönetmelik[ix] m. 6/f. 1/ b. c hükmünün uygulanmamasının aynı yönetmeliğin m. 6/ f. 7 hükmüne aykırılık teşkil etmeyeceği düzenlenmiştir. Bu hükümle banka ile müşteri arasında sözleşme ilişkisi kurulacak olması nedeniyle arayüz geliştiricinin müşterisinin bilgilerinin banka için müşteri bilgisi niteliğinde olduğu kabul edilmektedir.

• Yönetmelik m. 15/ f. 7/b. b’de arayüz geliştirici ile müşterisi arasındaki sözleşmede bankanın sorumluluğuna ilişkin hükümlere yer verilmesi gerektiği düzenlenmiştir.

• Yönetmelik m. 15/f. 7/b. e’de müşteri bilgilerinin banka tarafında arayüz geliştiriciyle veya onun hizmet aldığı kişilerle paylaşılması ve bilgilerin bu kişilerce depolanmasına ilişkin düzenlemeler yer almaktadır.

Bu hükümlerden anlaşıldığı üzere arayüz geliştiricisinin müşterisinin aynı zamanda banka müşterisi olması da beklenmektedir. Oysa banka servis modeli bankacılığı hizmetini arayüz geliştiricisine sunmaktadır. Dolayısıyla banka bu sözleşmeden doğan yükümlülüklerini arayüz geliştiricisine ifa etmekle yükümlüdür. Arayüz geliştiricisinin banka müşterisi olmaya zorlanması hukuka uygun gözükmemektedir.

Yönetmelik m. 15/ f. 4’de müşteri işlemlerinin kimin tarafından yapıldığına ilişkin ispat yükünün bankaya yüklendiği görülmektedir. Dolayısıyla amaçlanan bankacılık hizmetlerinin ifasından dolayı bankanın da arayüz geliştiricinin müşterisine karşı yükümlü tutulması ise, müşteriyi sözleşme yapma zorunluluğu getirmek yerine, arayüz geliştiricisinin müşteriye karşı borçlarına aykırılık halinde bankanın da müteselsil sorumlu olacağına bir mekanizma kurulması düşünülebilir.

C. Sonuç

Dijital Bankaların Faaliyet Esasları ile Servis Modeli Bankacılığı Hakkında Yönetmelikte dijital bankalar ile birlikte servis modeli bankacılığı birarada düzenlenmiştir. Servis modeli bankacılığı konusunda düzenleme yapılarak bankacılık sektöründeki gelişmelere öncülük edilmesi önemli bir gelişmedir. Servis modeli bankacılığının aktörleri ve aralarındaki ilişkilere uygulanacak hükümlerin kapsamlı bir biçimde ele alınması gerektiği açıktır. Bu bakımdan Taslak Yönetmelikte tekrar gözden geçirilmesi gerektiğini düşündüğümüz noktaları şu şekilde belirtebiliriz.

• Yönetmelik m. 3/ f. 1/b. c’de yapılan tanımda arayüz geliştiricilerinin “…finansal teknoloji şirketi veya diğer işletme” olabileceği belirtilmiştir. Hukukumuzda “finansal teknoloji şirketi” şeklinde tanımlanmış bir şirket türü bulunmamaktadır. “İşletme” de hukuken bir malvarlığı bütününü ifade ettiğinden, tüzel kişiliği yoktur. Burada kastedilenin uluslararası uygulamada “fintech”ler olarak bilinen şirketlerdir. Türk Ticaret Kanunu’nda ultra vires kuralı kaldırılmış olduğunda ticaret şirketlerinin finansal teknoloji ile ilgili alanlarda faaliyet göstermesi mümkündür. Dolayısıyla bu tanımdan anlaşılması gerekenin arayüz geliştiricinin bir ticaret şirketi olması gerektiğidir. Bu kapsamda tanımdaki “finansal teknoloji şirketlerini ve diğer işletmeleri” ifadelerinin çıkarılarak yerine “ticaret şirketini” ifadesine yer verilmesi yeterli olacaktır.

• Yönetmelik m. 5/f. 2‘de servis modeli bankacılığı faaliyetinde bulunabilecek dijital bankalar bakımından istisnai bir durumun düzenlendiği görülmektedir. Dijital bankalar sadece tüketiciler ile KOBİ’lere yönelik bankacılık hizmetleri sunabilmektedir. Ancak arayüz geliştiricisi KOBİ boyutundan büyük olsa bile dijital banka servis modeli bankacılığı hizmeti sunabilecektir. Oysa arayüz geliştiricisinin müşterilerinin tüketici veya KOBİ olması şartı aranmamıştır. Dijital bankaların faaliyet sınırlamalarına ilişkin düzenlemelere uyulmaması sonucu doğuran uygulamalar ile karşılaşılmaması bakımından arayüz geliştiricilerinin müşterileri bakımından da düzenleme yapılması yerinde olacaktır.

• Yönetmelik m. 15/ f. 1 ve f. 7’deki hükümlerden arayüz geliştiricilerin faaliyet izni almış arayüz geliştiriciler ile faaliyet izni almamış arayüz geliştiriciler şeklinde iki tipinden bahsedildiği görülmektedir.  Arayüz geliştiricilerinin faaliyet izni alması için taşıması gereken şartların ne olduğu, faaliyet izni alınmasının usul ve esasları, faaliyet izninin kapması veya faaliyet izni almadan arayüz geliştiricilerinin müşterilerine verebileceği hizmetler gibi konularda düzenlenme yapılması ihtiyacı vardır.

• Yönetmelik m. 15/ f. 2, m. 15/ f. 5, m. 15/ f. 6, m. 15/ f. 7/b. b ve b. e’deki düzenlemelerden anlaşıldığı üzere arayüz geliştiricisinin müşterisinin aynı zamanda banka müşterisi olması da beklenmektedir. Oysa banka servis modeli bankacılığı hizmetini arayüz geliştiricisine sunmaktadır. Dolayısıyla banka bu sözleşmeden doğan yükümlülüklerini arayüz geliştiricisine ifa etmekle yükümlüdür. Arayüz geliştiricisinin banka müşterisi olmaya zorlanması hukuka uygun gözükmemektedir. Amaçlanan bankacılık hizmetlerinin ifasından dolayı bankanın da müşteriye karşı yükümlü tutulması ise, müşteriyi sözleşme yapma zorunluluğu getirmek yerine, arayüz geliştiricisinin müşteriye karşı borçlarına aykırılık halinde bankanın da müteselsil sorumlu olacağı bir mekanizma kurulması düşünülebilir.

• Yönetmelik m. 15/ f. 7’de banka ile arayüz geliştirici arasındaki servis modeli sözleşmesinde yer alması gereken hususlara ilişkin olarak düzenleme yapılmıştır. Ancak a, b, c bentlerindeki şartların banka ile arayüz geliştirici arasındaki servis modeli sözleşmesine ilişkin değil, arayüz geliştirici ile müşterisi arasındaki sözleşmeye ilişkin olduğu görülmektedir.  

• Servis bankası ile arayüz geliştirici arasındaki ilişkiyle ilgili taslak yönetmelikteki hükümler bu ilişkiyi düzenlemek bakımından yeterli gözükmemektedir. Tarafların asli ve yan edimleri, sözleşmesi içeriğinde asgari olması gerekenler açısından daha detaylı düzenleme yapılması ihtiyacı gözükmektedir.

• Banka ve arayüz geliştiricisinin müşterisi arasındaki ilişki açısından önemli olan banka ve müşterisi arasındaki ilişkileri düzenleyen mevzuat hükümlerinin -mesela Bankalarca Tı̇carı̇ Müşterı̇lerden Alınabı̇lecek Ücretlere İlı̇şkı̇n Usul ve Esaslar Hakkında Teblı̇ğ ile Finansal Tüketicilerden Alınacak Ücretlere İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında (2020/ sayılı) Tebliğ- arayüz geliştirici ile müşterisi arasındaki sözleşme ilişkisine uygulanıp uygulanmayacağıdır. Arayüz geliştiricilerden hizmet alan müşteriler bakımından bu düzenlemelere uyulmaması sonucunu doğuran uygulamalar ile karşılaşılmasını engellemek amacıyla Taslak Yönetmelikte düzenleme yapılması yerinde olacaktır.

---

[i] http://www.bddk.org.tr/Mevzuat/DokumanGetir/1050.

[ii] RG, T. 15.03.2020/ S. 31069.

[iii] RG, T. 01.11.2005/ S. 25983 (mük.).

[iv] Financial Stability Institute (FSI) FSI Insights on policy implementation No 27 Regulating fintech financing: digital banks and fintech platforms By Johannes Ehrentraud, Denise Garcia Ocampo, Camila Quevedo Vega, August 2020, https://www.bis.org/fsi/publ/insights27.pdf.

[v] RG, T. 05.11.2011/ S. 28016.

[vi] RG, T. 10.02.2020/ S. 31035.

[vii] RG, T. 07.03.2020/ S. 31061.

[viii] RG, T. 05.11.2011/ S. 28016.

[ix] RG, T. 04.06.2021/ S. 31501.

Bu dokuman Erendaç Hukuk Danışmanlık & Avukatlık tarafından  hazırlanmış olup, her hakkı saklıdır.

© 2021